خانه مدرس که در محله عودلاجان شرقی قرار دارد، از جنوب به ۱۵ خرداد و از شرق به خیابان ری و از سمت غرب خیابان مصطفی خمینی می رسد. آیت الله سیدحسن مدرس برحسب اسناد تاریخی و نسب نامه ای که آیت الله العظمی مرعشی نجفی (ره) تنظیم کرده است، از سادات طباطبایی زواره بوده است که نسبش پس از سی و یک پشت به حضرت امام حسن مجتبی(ع) می رسد.
او در چهارده سالگی برای ادامه تحصیل علوم دینی رهسپار اصفهان شد و مدت ۱۳ سال در حوزه علمیه این شهر محضر بیش از ۳۰ استاد را درک کرد. سپس راهی نجف اشرف شد و تا ۴۰ سالگی در این شهر سکونت اختیار کرد و آنگاه راهی اصفهان شد. مدرس در اصفهان علاوه بر تدریس با حربه استدلال و منطق با حاکمان وقت در این شهر به ستیز برخاست، به همین خاطر از اصفهان تبعید شد، ولی با حمایت اصفهانی ها دو باره به این شهر بازگشت.
در اصل دوم قانون اساسی ایران در عصر مشروطیت پیش بینی شده بود که قوانین مصوب مجلس شورای ملی، باید زیر نظر هیاتی از علما و مجتهدان طراز اول ایران به تایید برسد. به موجب این اصل هربار باید دست کم پنج نفر از مجتهدان در مجلس حضور داشته باشند و بر قوانین مجلس نظارت کنند. بنابراین در دومین دوره مجلس شورای ملی، مدرس به عنوان مجتهد طراز اول برگزیده شد و همراه با چهار نفر از مجتهدان دیگر به مجلس رفت. از این مرحله به بعد سید حسن مدرس پنج دوره دیگر، یعنی تا دوره ششم در مجلس شورای ملی حضور داشت، بنابر این در تهران سکنی گزید تا این که به قلعه خواف تبعید شد و پس از ۹ سال اسارت در این قلعه طی نقشه ای قبلی روانه کاشمر شد و در آنجا به شهادت رسید. شهید سید حسن مدرس در اوایل قرن معاصر در دوره نمایندگی مجلس، در این خانه سکونت داشت. این خانه در همسایگی عمارت نصیرالدوله قرار دارد.خانه مذکور درطی زمان دچار تغییرات زیادی شده است بطوریکه از معماری قجری آن اثری نمانده و معماری موجودمربوط به پهلوی اول و دوم است.